Oude huis 185

Dit 10,70 m. brede koopmanshuis met trapgevel is omstreeks 1620 gebouwd, vermoedelijk voor de 'suijkerbacker' Gillis van de Bogaert.

Het heeft grote trappen met vleugelstukken, siervazan en ballen, strekken boven de onderste kozijnen en ontlastingsbogen boven de bovenste.

In 1753 is het huis van Adriaan Temminck, tevens bewoner.

In opdracht van de koopman Rudolph Hendrik Pörtener [1737-1807] wordt begin in 1802 een 17de-eeuws huis aan de Keizersgracht verbouwd. Stadsbouwmeester Abraham van der Hart [1747-1820] ontwerpt de ontvangstkamer. In deze periode komt de empirestijl, vernoemd naar keizer Lodewijk Napoleon, op. Maar de dan al op leeftijd zijnde Van der Hart neemt deze mode niet over. Het interieur is meer op de Engelse stijl van Robert Adam[1728-1792] geïnspireerd. Een gebruikelijke techniek in deze tijd is het imiteren van marmer. Dit interieur heeft rood beschilderde pilasters, zogenaamd marmer, met witte Korinthische kapitelen. Ze vormen een fel kleurcontrast op de gele lambrisering. De schoorsteenmantel bestaat uit rood en wit marmer en heeft Griekse ornamenten. Daarboven bevindt zich een rechthoekige spiegel met aan weerszijden houtsnijwerk met blad- en vaasmotieven. Aan de raamwand is een penantspiegel met dezelfde omlijsting als de schoorsteenspiegel. Daarboven hangt een grauwtje waarop twee putti met een bijenkorf te zien zijn. Zowel de dubbele deur als het plafond is versierd met amandelvormen en paraplumotieven.

Notarissen met hun kantoor

In 1818 is het huis van Jonathan Baak, notaris, hij heeft gewerkt tussen 1785 - 1828, in het stadsarchief zijn onder 5075.X: Archief van de Notarissen ter Standplaats Amsterdam zijn Minuutacten te vinden.

In 1857 - 1865 wordt het bewoond door Eduard Baak, notaris, hij is werkzaam geweest tussen 1828 - 1865 en ook van hem zijn in het stadsarchief zijn onder 5075.X: Archief van de Notarissen ter Standplaats Amsterdam zijn Minuutacten te vinden.

Voor de doorbraak van de Raadhuisstraat is het vrijwel intact gebleven. Op de plaats van het linker benedenkozijn is in 1871 een tweede toegang gemaakt en hiervoor een dubbele stoep geformeerd om het gemakkelijk te kunnen verhuren als kantoorruimte. Er hebben hierna ook verschillende bedrijven kantoor gehouden en een winkel, een drankwinkel.

Het pand moet toch wijken voor de aanleg van de Raadhuisstraat. Het interieur van de zaal is  overgebracht naar het Stedelijk Museum, waar het de Empirekamer is geworden. Omdat de betimmering minder hoog dan de museumzaal is, zijn de pilasters verlengd. In de collectie van het Amsterdam Museum bevindt zich een schilderij van J. Berg uit 1871 waarop het interieur te zien is. Op een aantal punten wijkt de kamer in het Stedelijk Museum af van de afbeelding op het schilderij. Zo is er op het schilderij geen architraaf en fries te zien. Mogelijk zijn deze in het museum bijgemaakt om de kamer passend te maken. Daarnaast lijkt de kamer smaller op de afbeelding en is het dus goed mogelijk dat de kamer later verbreed is. Anderzijds is het mogelijk dat de schilder het vertrek onnauwkeurig afgebeeld heeft.

Bron tekst: Amsterdam Museum