Jan Harmensz Muller (Amsterdam, 1 juli 1571 - Amsterdam, 18 april 1628)

Hij was een prentenmaker, tekenaar en kunstschilder, die gerekend wordt tot de barokke kunstenaars uit de Hollandse School.

Muller was de oudste zoon van Harmen Jansz Muller (1540-1617). Harmen Muller was prentenmaker en kunsthandelaar en leidde zijn zoon Jan op als schilder. Jan Muller werkte na zijn opleiding gedurende een periode voor de uitgeverij van zijn vader, de Vergulde Passer in de Amsterdamse Warmoesstraat.[1][2] Muller woonde een deel van zijn leven in Praag, waar hij vele andere artiesten leerde kennen,[3] waaronder Hans von Aachen en Bartholomeus Spranger. Praag was toentertijd, ten tijde van het regime van keizer Rudolf II van het Heilige Roomse Rijk, opgebloeid als cultureel centrum.[1] Hij onderhield nauwe contacten met de tevens onder de keizer Rudolf II werkzame beeldhouwer Adriaen de Vries, die voor Muller tot aangetrouwde familie behoorde.[2] In 1597 werd hij prentenmaker voor het keizerlijk hof.[4] In 1602 probeerde Muller zonder succes te bemiddelen voor keizer Rudolf II, die het thans in het Stedelijk Museum De Lakenhal in Leiden hangende schilderij Het Laatste Oordeel van Lucas van Leyden wilde kopen.[1] Tussen 1594 en 1602 bracht Muller waarschijnlijk veel tijd door in Rome en Napels. Hierna keerde hij terug naar Amsterdam en na de dood van zijn vader zette hij tot zijn eigen dood diens uitgeverij voort. Hij liet de gehele inventaris, inclusief een aantal koperplaten, na aan zijn vrijgezelle zoon Jan.

Het vroege werk van Muller lijkt sterk te zijn beïnvloed door het maniërisme van Bartholomeus Spranger en Hendrick Goltzius; of hij de in Haarlem woonachtige Goltzius daadwerkelijk persoonlijk heeft gekend, of zijn eigen stijl ontwikkelde door Goltzius' tekeningen en prenten na te tekenen, is niet duidelijk. Muller werkte later in een meer naturalistische stijl, maar de invloeden van het maniërisme bleef in zijn gehele oeuvre zichtbaar. In de periode dat hij in Rome en Napels woonde, maakte hij veel gravures. Van hem zijn een honderdtal gravures bekend. Vanuit Mullers testament is bekend dat hij ook heeft geschilderd; desalniettemin wordt thans nog slechts een schilderij zeker aan hem toegeschreven.

Bron Wikipedia

Jacob Matham (Haarlem, 1571 – Haarlem, 1631)

Hij was een Nederlands kopersnijder. Hij was een leerling van Hendrick Goltzius, die tevens zijn stiefvader was.

Van 1593 tot 1597 verbleef Matham in Italië om in 1598 terug naar Haarlem te keren. In 1600 werd hij lid van het gilde. Hoewel hij met Jacob Muller in de eerste groep der Rubens-graveurs geplaatst kan worden, graveerde Matham slechts één prent naar Rubens. Matham kan worden geplaatst in de groep der Hollandse plaatsnijders die naar oertypen van meesters werkten. Hij was de vader van Adriaen en Dirk Matham

Bron Wikipedia